رواية اسيا الفصل الثالث عشر بقلم حنان عبدالعزيز
يا عمى هطلع اريح جتتى تصبحوا على الخير
لينظر اليها الجميع بحزن وهى تتجه الى الاعلى والحزن يتصبب من جميع اتجاهتها وتسرع فى خطواتها حتى تصل الى غرفتها وتغلق الباب والعيون تراقبها بحزن على حالتها........
نظر اليها پغضب انتى ازاى تتحركى من غير اذنى يا قمر انتى مش شايفاانى راجل تسافرى طول الطريق دا لوحدك ازاااى
مسك شعره پغضب وجنون وهو ېصرخ بها مش كده مش وقته خالص تعارفك دا انتى كده بتبوظى كل حاجه يا قمر
لتنظر اليه پغضب من صراخه غير المبرر فى اييه يا سليم انت بتزعقلى كده لييه كل دا علشان جيت اتعرف على اهلك دى غلطتى يعنى انى سيبت شغلى وكل حاجه ورايا علشانك وبرده مش مقدر داا
لترد عليه باستغراب وضيق حرب اييه وولعت اييه يا سليم دا اهلكانت لييه محسسنى انهم من قبايل ابو لهب مثلا
ليجلس على حرف السرير وهو يضع راسه بين يديه بحزن هى فعلا كده شكلها النهايه لحد قريب وقريب اوى كمان
تنهد بضيق جاى يا هنادى جاى
ثم وقف ونظر الى قمر بضيق واتجه الى الخارج بسرعه بعد ان اغلق الباب پغضب لتتنهد بضيق اوووف يارتنى ما جيت والله.......
_بس يا سيدى وكتب كتابنا بعد بكره والفرح اخر الاسبوع دا
نظر اليه ظافر بانتباهه ايوه ايوه معاك
نظر اليه مهند بتساؤل واستغراب لا شكلك سرحان فى حاجه ولا اييه انت مش مرتاح هنا
تنهد سليم بضيق واعتدل فى جلسته ونظر اليه بتساؤل هو لييه الكل اتخض واتضايق من مرات سليم دا وهى مراته ازاى هو مش متجوز تانى
نظر اليه ظافر بسرعه لا لا احكى انا مش تعبان انا عايز اسمع وافهم
نظر اليه مهند باستغراب ولكنه قال بهدوؤ يبنى سليم دا ابن الحج حمدان الوحيد خد الطب فى القاهره واشتغل هناك وحب قمر دكتوره معاه واتجوزها وانا عرفته من هناك من القاهره وكده بس ابوه علشان صعيدى وكده فمكنش راضى على جوازه ابنه ورفض انه يشوف مراته ولا مره لحد النهارده كان اول مره يشوفها سليم بقا نزل اجازه من فتره وابوه غصبه يتجوز بنت عمه من ورا مراته وفعلا الجوازه تمت ڠصب عن سليم وبنت عمه
