رواية رفيف قلبي الفصل العاشر بقلم نجلاء عبد الظاهر حصريه وجديده

رواية رفيف قلبي الفصل العاشر بقلم نجلاء عبد الظاهر حصريه وجديده 
الشخص يامدام التليفون دا صاحبة فى مستشفى 
رفيف من الصدمة التليفون وقع من إيدها وفجاءة
آسر بقلق يحاول إخفاءوة جايز وقع وحد لاقاه وعمل حاډث تعالى ننام علشان تعبان خاالص وشدها من إيدها للاوضة
رفيف بستغراب حطت ايدها على رأسة طيب ما انت كويس اهوو ومش سخن ولا حاجه
آسر انتى هبلة ياحببتى
رفيف ببراءة لا والله بس انت بقولى تلاقية ووقع وحد لاقاه وببساطة كدا عايز تنام هو دا مش تليفونك دا انا لو مكانك ممكن اموت فيها اى اللامبالاة اللى عندك دى

آسر ضحك على برأتها وقعد على السرير لان ببساطة يرفيف قلبى الفون مش علية اى حاجه تستاهل ودا اصلا فون الشغل انما الخاص معايا اهوو وطلع موبايل تانى من جيبة
رفيف ببراءة سندت رأسها على صدرة وبتتاوب طيب حلو ونامت
آسر استغرب هدوءة المفاجاء رفيف قلبى وبداء يهزها هزات بسيطة دى شكلها نامت رفعها ونومها على السرير
فتح الدولاب ولاقى بيجامه قطنية على شكل دب ضحك على منظرها وبعدها طلعها وغير لها هدومها ودخل اخد دوش وخرج وسند رأسة على السرير وحط ايده ورا راسة
آسر لنفسة وهو بيبص لرفيف قد اى انتى بريئة يارفيف قلبى معقول نسيتى كل اللى عملتة فى حقك لمجرد ان اتأخرت عليكى شوية أنا اسف يارفيف قلبى سامحينى اوعدك هعوضك عن كل اللى شوفتية فى حياتك
يمكن لو كنت اتأخرت النهاردة شوية كنت هخسرك
اوعدك هحاسبة على عملته دى وازاى يتجرا ويرفع عينة عليكى انتى ملكى انا وبس
وشدها لحضنة بتملك ونام
فى مكان تانى بقلمى شروق الحاوى
كان قاعد پغضب وعمال رايح جاى فى المكان
عمر بزفرة يابنى اقعد بقا خيلتنى هى مش هتيجى ااصلا ياغبى انت آسر اكيد روح علشان تنفذ الخطة الغبية بتاعتك كان لازم تكون متأكد انه مش هيرجع
احمد پغضب كسر كل اللى حوالية هتيجى لازم تيجى علشان اخد حقى
عمر بعصبية من تصرفات صديقة المتهورة يابنى انت مش شايف شكلك عامل ازاى اقعد بقا وارتاح انت مش سړقت الموبايل وعملت اللى