رواية رفيف قلبي الفصل الرابع عشر بقلم نجلاء عبد الظاهر حصريه وجديده
انت في الصفحة 1 من صفحتين
رواية رفيف قلبي الفصل الرابع عشر بقلم نجلاء عبد الظاهر حصريه وجديده
آسر بتوتر ودقات قلبة بقت عاالية يقسم ان ضربات قلبة كانت مسموعه لرفيف من قوتها ققصدك اى
رفيف بجمود طلقنى
آسر اټصدم من الكلمة وبص فى عيونها أكيد مش تقصديها صح يارفيف قلبى صح قوليلى إنك مش هتسبينى
رفيف بجمود أنت اللى اختارت نهاية علاقتنا
آسر هز رأسة بنفى لا متقوليش كدا أنتى مش هتسبينى
أكيد
آسر بندم أنا عارف إن مكنش ينفع اقولك كلمه زى دى بس ڠصب عنى انتى لازم تعذرينى اللى شوفته مش عايز يطلع من دماغى وشاور على آدم كل ما أشوفة بفتكر كل حاجه
آدم كان بيسمع وساكت كأنه مش موجود وعيونة مثبته على صاحب عمره واخوه وشريكة وببفتكر اليوم اللى خسر فية حببتة وصاحب عمرة
رفيف بدموع وندم انا مش سهل عليا اسيبك بس ازاى قلبك طاوعك تنطق الكلمة بالسهولة دى
آسر بندم وسرعة علشان غبى وحمار مبفهمش وبعد عنها
آسر بسرعة استنى دقيقتين وراجع.... ومشى
رفيف راحت عند آدم اللى متابع آسر بعيونة
رفيف بحب تعرف ان انا نفسى اوووى
آدم من غير ولا كلمة فتح لها إيده
رفيف اتمسكت أكتر آدم حبيبى أنت اخويا ومفيش مخلوق يقدر يبعدنى عنك وبعدت عنه وكملت بتوتر آدم ههو انت خنت آسر بجد
آدم بصلها وإبتسم بكسرةهتصدقينى لو قولتلك مش عارف
مش عارف اى اللى حصل فى اليوم دا حياتى كلها اټدمرت
دا كان يوم ۏفاة نغم وقتها انا خرجت من المستشفى كنت ضايع ومش حاسس بنفسى انا كنت ماشى بلف فى الشوارع وفجاءة ظهرت روان معرفش طلعتلى منين انا مش فاكر اى حاجه بعد كدا غير
وكمل بدموع
يعنى اثبات ان انا خنت حببتى وصاحب عمرى فى أسوء فترة فى حياته
آسر وقتها كان وصل وسمع كل كلام آدم وبدأ يفتكر اللى حصل فى اليوم دا
هو كان فى المستشفى وفجاءة جالة رساله وفيها العنوان
آسر بجمود يلا