رواية رفيف قلبي الفصل الثامن والعشرين بقلم نجلاء عبد الظاهر حصريه وجديده

رواية رفيف قلبي الفصل الثامن والعشرين بقلم نجلاء عبد الظاهر حصريه وجديده 
رفيف وهى بتشد إيد آسر آسر ابعد عنها ھتموت فى إيدك آسرررر سيبهاااا 
آسر بعد عنها وهى مكانتش قادرة تتنفس 
وفجاءة روان وقعت فى الارض
رفيف جريت عليها روان كانت بتتنفس بالعافية 
رفيف پخوف اهدى اهدى حاولى تتنفسى 

آسر اطلب الاسعاااف مفيش حد رد عليهااا 
رفيف بزعيق حد يررررد هتموووت يلااااا حد يطلب الاسعاااف 
آسر طلب الاسعاف بسررعه مستنى اى 
روان حطت إيدها على بطنها وقالت بدموع وهى مش قادرة تتنفس ابنى ارجوكى مش عايزاه يجراله حاجه 
روان وهى بتتنفس بالعافية آسر انا هعترف بكل حاجه بس ارجوك ساعدنى
انت معاك حق فعلا من خمس سنين انا مكنتش حامل اصلا وكله كان كدب علشان ارجعك ليا من تانى ولما انت عرفت ان انا مش حامل قولتلك ان انا اجهضت الطفل علشان كنت خاېفة علية وطبعا دفعت للدكتور علشان تصدقنى 
انا كنت بعمل كل دا علشان الفلوس
بس آدم انا والله حبيتة بجد 
وبالنسبة لى مراد وشاورت على الشخص اللى كان مضړوب هو الوحيد اللى ساعدنى انا لما سافرت من سنتين كنت مسافرة علشان كان عندى مشكلة فى الرحم وعملت العملية هو اللى كان واقف جمبى وقتها ولما رجعت من 3 شهور 
اتفاجاءت بية جه ورايا ووقتها سلمته نفسى ولما انت جتيلى الشقة وقتها وفضلت قاعد انا وقتها حطيتلك مخدر فى العصير علشان اقدر اخرج مراد من الشقة ووهمتك إنك لمستنى لما اكتشفت حملى علشان كدا سافرت تانى بس اليوم اللى رجعت فية مكنتش اعرف ان هو نفس اليوم اللى هتظهر فية رفيف والله كله كان صدفة عارفة انى عملت ذنب كبير مستحقش ربنا يسامحنى علية بس ارجوك انا مش عايزة امووت 
روان كانت بتتكلم كل دا وهى بتنهج وبتاخد نفسها بالعافية وفى الوقت دا وصلت الاسعاف وأخدوها بس مراحتش المستشفى عملولها تنفس صناعى عن طريق انابيب الاكسجين اللى فى سيارة الاسعاف 
بعد ما فاقت وبقت كويسة 
راحت عند رفيف وبقت ټعيط وتطلب منها تسامحها 
ورفيف من طيبتها حضنتها 
رفيف بإبتسامه اهم حاجه انك عرفتى