رواية فرصه ضائعه بقلم رغد عبدالله الفصل الحادي والعشرين حصريه وجديده
انت في الصفحة 1 من 3 صفحات
قرب منها وقال بوعيد .. لكن و ربنا يا قمر .. لو طلع ليك يد .. أو عارفة حاجة و مخبية لنافخك و مش هشفعلك ولا هرحمك .. لأ .. دا أنا هبقى أوسخ و انقح .. لأننا بقينا فى الهوا سوا خلاص
رجع بعد وقال ببراءة .. بس القرار فى الأول و فى الآخر يرجعلك .. !
لو قولت أن القطط بتبيض .. هيكون أهون لقمر أنها تصدقه عن عيون .. نبرة .. وكلام جاسر .. الكلام العادى من الحبيب بيبقى أحلى كلام .. و يدوب زى الحلاوة فى البؤ والكلام القاسى .. بيبقى مر .. بيقف فى الزور ومش بيتمحى لأنه جاى من اغلى الناس .. !
جاسر أبتسم .. هتحطى إيدك فى إيدى .. وبدل ما ابقى واحد بحاول هنبقى أنا وأنت .. وهنبقى واحد برده .. عيونك عيونى و ودانى ودانك و ..
قالت قمر بسخرية .. لكن كل واحد لية قلبه لواحده .. !
جاسر بيتنهد .. خلاصة القول .. راضية ..
قمر .. لأ ..
جاسر بيهز راسة برتابه .. وكإنه كان متوقع ..
جاسر بيرفع حاجب .. متعودش عليك قادرة كدا
قمر آه .. كل الشكر ليك .. قالت پحده .. اتمنى ومن كل قلبى .. تبقى نباهتك جابت دماغك لدماغى وفهمت أنا لية موافقة على أنى إستحمل إنسان زيك .. !
بصت قمر فى عيونه بقوة .. وقالت من عيونى .. السبب يا حضرة الظابط إنى لما أخرج من حياتك يبقى الخروج نهائى .. متنطليش كل شوية وتقولى يا تحقيق .. يبقى الباب اتقفل بالضبة و المفتاح و مشوفش وشك مرة تانية طول عمرى .. !
لأول مرة جاسر يحس أنه متغاظ .. مكنش عارف من كلامها .. ولا نبرتها .. ولا .. أنها رمت طوبتة وعايزة تمشى .. !
قال بسرعة .. على فين العزم
قمر بضيق هقعد مع بنتى .. مش معتبة الاوضة دى تانى ... أحنا فى حكم المتطلقين !
جاسر زق كتافها خلاها تنام على السرير ..
جسم قمر قشعر و بصتله پخوف . . غطاها وقال بلامبالاة هطلع أنا و هبعتهالك خليك فى اوضتك
قمر إستغربت كلامه .. وشدت الغطا عليها وقالت تمام ... تصبح على خير يا حضرة الظابط ..
مردش و قفل الباب وطلع ..
_بعد شوية