رواية أنت نوري الفصل التاسع بقلم ساره بركات حصريه وجديده
بس ده طبعا مايمنعش إنك غلطانه فى إنك دخلتى أوضتى وأنا نايم ولا إنتى شايفه.
رقيهإنت جاى تعتذر ولا جاى تغلطنى
سيفآسف.
رقيهيلا كمل.
سيفوآسف عشان قولت كلمه ماينفعش أقولها الكلمه إللى كسرتك دى.
رقيهوإيه تانى
سيف بضيقهو لسه فى تانى
إتحرجت فى اللحظه دى ومش عارفه تقول..
سيف وهو ملاحظ إحراجهاوآسف على إللى حصل منى إللى هو فى بالك يعنى بس صدقينى أنا فعلا مكنش قصدى.
رقيهحصل خير أسفك مقبول.
سيف وهو ملاحظ حزنهارقيه إنتى كويسه
رقيههو أنا فيا حاجه
سيفمش عارف شكلك مخنوقه لو حابه تحكى أنا موجود يعنى.
رقيهشكرا ياسيف بس أنا كويسه.
إبتسم إبتسامه أذابت قلبها...
رقيه بإرتباك من إبتسامتههو فى حاجه
سيف بلمعه جميله فى عيونهلا مافيش.
حاول يفتح أى موضوع..عيونه جات على بيجامتها...
رقيه بإبتسامه مع إحراجشكرا يا سيف تصبح على خير.
سيفوإنتى من أهله.
ضحكت ضحكه خفيفه...كان لسه هيمشى رجع تانى...
سيفرقيه.
رقيهنعم
سيف بإرتباكلو إحتاجتى أى حاجه أنا موجود ولو حابه إن حد يسمعك تقدرى تفضفضى معايا فى أى وقت.
رقيه بإبتسامهشكرا.
مكنش عايز يمشى...مايعرفش ليه فحب يتكلم أكتر..
رقيه بنفاذ صبرسيف.
سيفنعم
رقيه بإبتسامه أذابت قلبهتصبح على خير.
سيف بإبتسامه وإنتى من أهله.
قفلت الباب وهو مشى وراح على أوضته...كانت واقفه مش مستوعبه إللى بيحصل .. حاسه بإحساس غريب جواها أول مره تحس بيه ضحكته إللى بتسحرها وبتخليها تايهه فى عالم تانى..عيونه إللى لما بتبص فيهم بتحس بالأمان....وفجأه فاقت من أحلامها على الواقع إللى هى عايشه فيه لما سمعة رنة موبايلها....دموعها نزلت من عيونها وراحت للموبايل إللى موجود على السرير...وكالعاده أحمد..مسحت دموعها وبدأت ترد...
أحمدوحشتينى.
رقيه بكذبخير يا أحمد إنت مصحينى من النوم عايز إيه
أحمديعنى قولت أرغى شويه معاكى بما إنى خلصت شغل.
رقيهبس أنا تعبانه من السفر شويه.
أحمدإيه العلاقه مش فاهم
رقيه بتوضيح هادئيعنى أنا مش فايقه عشان أتكلم.
أحمد بضيقطيب برحتك.
فى صباح اليوم التالى
قامت من النوم ودخلت الحمام..بعد مرور فتره بسيطه..راحت لأوضة مليكه...
لما خلصت راحت قعدت على حرف السرير وبدأت تصحيها بهدوء...
رقيه وهى بتملس على شعرهامليكه يلا إصحى.
فضلت تتقلب
