رواية أنت نوري الفصل الثالث والعشرون بقلم ساره بركات حصريه وجديده

حياتى بس على نضيف كان ممكن يا مروان كااااان ممكن.
مروان بتنهيده صعبهأنا مش عارف أقول إيه ولا إيه بصراحه.
سيفماتقولش موضوعى أنا ولورا إنتهى من قبل ما أقابل هايدى بسبع سنين.
مروانطب بص هقولك إقتراح.
سيف بضيقعايز تقول إيه تانى مش فاهم
مروانإتكلم معاها فى قعدة صفا يمكن ترجعوا وتتجوزها وتبقى أم لمليكه إنتى ماتعرفش هى بتحبك قد إيه.
سيف وهو رافع حاجبه بضيقإنت مقتنع بإللى بتقوله ده
مروانأيوه يابنى مش هتلاقى واحده تحبك كده دى مستعده تعمل أى حاجه عشانك.
سيفوأنا مش بحبها.
مروانإديلها إنت بس الفرصه وهتحبها تانى مع الأيام.
كانت واقفه بعيد بتسمع كلامهم موجوعه وحاطه إيدها على قلبها...ومستنيه رد سيف إللى سكت فجأه...
مروان وهو ملاحظ سكوتهبتفكر صح
سيف بتفكيرتصدق فكره.
دموعها نزلت بغزاره بسبب كلام سيف....
مروان بفرحهيعنى هتديلها فرصه وترجعوا.
سيفهههههههههههههه مين إللى قال كده لا طبعا.
مروان بإستفسارأومال إيه إللى جه فى بالك
سيفجه فى بالى إنك إنت إللى تتجوزها وتبعدوا عنى إنتوا الإتنين وتسيبونى فى حالى.
مسحت دموعها بفرحه....
مروانبس أنا مش بحب لورا أنا بحب واحده تانيه.
سيف بسخريهههههههههههههه لا بجد وياترى مين سعيدة الحظ إللى خلت قلبك يدق.
مروان بهيامرقيه.
سيف بصوت جهورى مع صډمه وذهولنعم يا روح أمك!!
يتبع...