الفصل الرابع (أسيا) بقلم حنان عبدالعزيز
حسين بيه متجوزش ولا عنده ولاد اعتبر ظافر ابنه ورباه طول الفتره الى فاتت لحد ما بقا راجل وهو الى ماسك شغل العيله كله بس حسين بيه اوقات بيتعب علشان حكم السن وكده فسلم كل حاجه لظافر بيه بس يا ستى ودى كل الحكايه
نظرت اسيا امامها بتفكير وه دا كيف الأفلام بحكايتهم دى ناقص يبقى عنده خطيبته العجربه علشان الروايه اكده تكمل
تظرت اسيا بغيظ ودى مين المخبوله الى هتتجوز الحيطه دا ده امها داعيه عليه سبع مرات فى ليله الجدر واللهى
مسكت فوقيه يديها بضحك طيب يلا يا أسيا دا انتى مصېبه تعالى اوريكى الشغل تعالى.............
سليم اليه بحب واشتياق وانتى كمان يا قلب سليم
خرجت من بعتاب كده دى كلها غيبه يا دكتور اييه الى يخليك تغيب عنى كل دا
ابتسم لها بحنان معلش يا حبيبتى شغل فى البلد وانتى عارفه الحج مش بيحب أتأخر عنه وعايزنى افضل معاه على طول
نظرت اليه بضيق ااه باباك الى لسه مش متقبل جوازتنا مش كده
نظرت اليه متهكمه اومال تتجوز بنت عمك زى تقاليدكم دى
بدا التوتر على وجهه من كلامها التى تقوله بدافع السخريه ولكن لا تعرف ان ما قالته صحيح بالفعل وانه متزوج من ابنه عمه حتى قبل زواجهم وهو لا يعلم لكن سرعان ما اخفى توتره واقترب منها بهدوؤ وحب بس انا فى النهايه متجوزك وبحبك انتى مش كده
ابتسمت بخجل ودلال سليم الاه
حملها بضحك قلب سليم والله
لتصل ضحكاتهم عنان السماء ويعوضوا فتره الاشتياق السابقه وهو يزيح من امامه اى تفكير فيما حدث فى البلد قد يعكر صفو حياته مع محبوبته وزوجته............
كان يجلس خلف مكتبه بكل جديه وهو يعمل على بعض الأوراق بتركيز شديد وهو يشمر قميصه الابيض وربطه عنقه مفكوكه قليلا وجاكت البدله بجانبه لتبرز عضلات يديه الجميله بقوه فكان منظره يخطب الانظار من الرهبه والوسامه فى ذات الوقت
تنهد بضيق ليأخذ منها الأوراق ويقول پغضب وهى من امتا شاهندا ولا كريم بيعرفوا يعملوا شغل كويس لازم اشيك على كل حاجه بنفسى يعنى
ثم نظر الى السكرتيره بجديه وصرامه ساره حضرى شنطتك وجواز
