رواية معڈبي الفصل الثالث والرابع والخامس بقلم منال عباس

يشعر بشئ بداخله لها ...
آمال : تعالى يا بنتى نشرب حاجه فى البلكونه ...
ماسه : الله يا طنط ..حلوة كلمه بنتى منك ..
آمال : وانتى هتكونى بنتى وحبيبتى ...
 اخذتها آمال إلى البلكونه ..اقعدى يا ماسه على ما اجيب العصير وتركتها وخرجت
عمر : ساجد عايزك لو سمحت ..ذهب ساجد معه ووقفا بالقرب من البلكونه 
عمر : مين ماسه دى ..وانا معاك فى الشركه ..خطبتها امتى ..انا حاسس ان فى سر فى الموضوع دا ...
لم يعلم ساجد أن ماسه بالبلكونه فقد كان مشغول بالحديث مع جده 
ساجد : دى بنت مسكينه ...وانا بحاول اساعدها ...لأنها يتيمه ...عمر ..لا دا انتى تيجى تقعد وتحكيلى وأخذه بعيدا عن البلكونه ليتحدثا
سمعت ماسه ما قاله ...ساجد وشعرت بالألم بداخلها 
ماسه فى ڼفسها : اكيد دا احساسك ناحيتى ..يعنى هيكون ايه يعنى ..دا ابن عمى اللى حبيته ..تركنى 
هتحبنى انت على ايه يا ساجد ..

جلس عمر هو وساجد فى الصالون 
ساجد : الحكايه ..ان عم حسين صډمها بالسيارة 
الحقيقه مش هخبي عليك يا عمر ...كنت مضاېق منها ..ومن وجودها ..وعاملتها وحش ...وبعدين عرفت حكايتها ..لقيت مشاعرى ناحيتها بتتغير ..
فكرت فى الاول أن دا شفقه علشان يتيمه ..لحد النهارده ..لما لقيتها مشيت وتركتنى ..وقتها اتاكدت أن اللى بحسه ناحيتها حب ..مش مجرد واحدة صعبانه عليا..
عمر : اوبااا .ساجد المنفلوطي .وقع يا رجاله 
ساجد : اسكت وطى صوتك ...
عمر : ليه يا ابنى سيبنى افرح بيك ..
ساجد : انا لسه مش عارف مشاعرها ناحيتى ...لازم اتاكد الاول من مشاعرها ..لانى مش هستحمل صډمه فراق من جديد ..
عمر : ربنا يسعدك يا صاحبي ...طب انا هخدمك وغمز له ..
ساجد : ازاى يعنى هتعمل ايه 
عمر : اول ما نطفى النور علشان نطفى الشمع .............    ............