رواية أنت نوري الفصل الثالث عشر بقلم ساره بركات حصريه وجديده

كويسه.
بص فى الساعه..
مروانأنا همشى أنا يا مليكه الوقت إتأخر..وإنتى إطلعى نامى سيبى رقيه مع نفسها شويه ماشى
مليكهحاضر يا أونكل.
مروانتصبحى على خير ياحبيبتى.
بمرور الوقت....
مازالت فى مكانها بټعيط بقهره دوامتها مش بتخلص كانت حاسه إن وجودها مع سيف مطمنها لكن لما قال الكلام ده إفتكرت إنها فى دوامه كبيره وصعب الخروج منها....حست إنها محتاجه تشرب قررت تنزل المطبخ...مسحت دموعها وبالفعل نزلت لقت الكل نايم ومافيش حد موجود دخلت المطبخ وشربت وهى خارجه من المطبخ قابلته وهو بيقفل باب المكتب بتاعه...عيونه إللى كلها ڠضب جات فى عيونها المنتفخه وإللى مازالت الدموع بتنزل منها....الڠضب إختفى من ملامحه لما شاف دموعها إللى بيضعف قصادها...قرب منها بهدوء وهى بترجع لورا من خۏفها...
سيفرقيه.
رقيه بدموعصدقنى أنا مافيش بينى وبينه حاجه أنا بس كنت عايزه أعمل لحضرتك مفاجأه إنت ومليكه كنت عايزه أفرحكم زادت شهقاتها أنا حاسه إنى...فى دوامه كبيره...مش عارفه أخرج منها...أنا آسفه..أنا فعلا مكنش ينفع أكذب عليك من الأول...أنا إللى جبته لنفسى...و......
قطع كلامها 
سيفخلاص يارقيه إهدى أنا آسف.
بكت بكل بقهره ....
سيف بحزن وهو بيطبط عليهاللدرجادى كسرتك
مردتش عليه كانت كل إللى بتعمله إنها بټعيط وبس...بعد عنها وبص فى عيونها...
سيف بحزنأنا ماقدرش أشوف دموعك كده وأبقى عادى حرام عليكى إللى بتعمليه فيا دموعك بتكسرنى.
بعدت خطوه بسيطه عنه لإن قربه منها كان بيضعفها أكتر...
سيفمالك يا رقيه
رقيه وهى مش بتبص فى عيونهأنا محتاجه أسيب الشغل عشان...خلاص مابقتش قادره أستحمل كفايه كده كفايه فعلا لحد كده.
يتبع