رواية ترويض الأسد الفصل السادس عشر حتى الفصل الأخير بقلم شيماء عثمان حصريه وجديده

تاني .. نورهان محسبتهاش صح .وكانت مفروض تاخده على اد عقله
نورهان بعناد ده جوزي ابو بنتي مش حد غريب عشان ما انطقش اسمه الطبيعي اني انطق اسمه اللي مش طبيعي انت وعمايلك وكل اللي عشته بسببك انت اللي وجودك في حياتنا مش طبيعي انت عايز ايه ليه مصمم على اللي انت بتعمله ده ليه
عاصم فقد اعصابه ومسك نورهان پعنف وبقى يرج فيها جامد وهو بيقول بعصبيه عايز ايه عايز حقى منك عايز انتقم منك ومنه دمرته حياتي وحكمته عليا بالمۏت خدك مني كان قاصد يتمم جوازه منك عشان يقهرني عليكى ..
نورهان لا كڈب ما حصلش انا عمري ما كنت ليك انت اللي كنت واهم نفسك بكده معرفش ليه انا وحمزه حبينا بعض وهنفضل نحب بعض لاخر نفس في عمرنا ومش انت اللي هتفرقنا عن بعض هفضل مرات حمزه الاسد لحد اخر يوم فى عمرى .
عاصم الڠضب تملكه وفقد اعصابه و انهال على نورهان ضړب .بقا بيضربها بمنتهي الغل والۏحشيه وهو بيقلها .انتي بتحبينى انا . وهي مصممه وكانت بتقولوا لاااا بحب حمزه . وهفضل احبه حتى لو موتني ... فضل مستمر فى ضربها ومحسش بنفسه 
ولا اتوقف غير لما شاف نورهان فقدت وعيها من شدة الضړب وبقت ټنزف من انفها وفمها ...
مع عفاف صابر احضر لها العربيه . وجه عشان ياخدها بعد ما عرف مكان عاصم .
عفاف كل ده يا صابر اش حال ما العربيات متلقحه قدامك في الجراج .
صابر معلش يا ست عفاف اصل الحاجه ام عاصم قابلتني وهارتني اسئله فين وفين على ما عرفت اهرب منها.
عفاف طب يلا يلا خلينا نمشي على طول ..
في فيلا الچارحي حمزه ومروان وعمار قاعدين في جنينه الفيلا حمزه قاعد بحال لا يرثى لها حاطط عينه في الارض وساند راسه على كفوف ايديه وسامح ورجاله بيفحصوا كاميرات المراقبه وشافوا نورهان خرجت ازاي حمزه مش مستوعب ان نورهان عملت كده فعلا . فجاه دخل احد رجال حمزه اللي مكلفهم بمراقبه بيت ثابت ويدعى كمال .
كمال دخل بلهفه يجرى على حمزه حمزه بيه .
حمزه قام بسرعه البرق وبلهفه في ايه يا كمال.
كمال في حركه غريبه في فيلا ثابت القاضي واحد من رجاله عاصم جه وخد عفاف معاه اغلب الظن ان عفاف عارفه مكان عاصم ورايحه له دلوقتي ..
حمزه طب يلا بسرعه . ..جرى حمزه ومروان وعمار .. حمزه لعمار خليك انت هنا متسيبش البيت فاضي .
ركبوا عربياتهم . وطلعوا بسرعه البرق . 
حمزه ركب مع كمال . بسرعه شويه ياكمال 
كمال متقلقش ياحمزه بيه هما ماشيين على مهلهم . شكلهم مش عايزين يلفتوا النظر ..
مره تانيه مع عاصم .
عاصم .شال نورهان وحطها على كرسي بس المره ديه مربوطه . فك طرحتها .واول ماشدها شعرها نزل بأنسيابيه على ضهرها .اتنهد بحب . وقال فى نفسه .لدرجه دي كل حاجه فيها حلوه .بدء يمسح اثار الډم من على انفها وفمها . لكن مقدرش يمحي اثار ايديه اللى علمت على وش نورهان بتورم ..لمح فى رقبتها سلسه قلب . فتح القلب .لقي صوره الأسد اتنرفز اكتر 
واتعصب .رمى على وشها ميه .فاقت نورهان وكانت بشرقه .لقيته بيقرب عليها وماسك فى ايده لصقه 
نورهان پخوف انت هتعمل ايه .
عاصم بتوعد هقفل بوقك عشان كلامك بيستفزني . وقفل فم نورهان باللصقه .
مع عفاف .صابر حس انه فى حد وراه بيراقبه . وحاول تمويهه وفعلا قدر صابر . يهرب منه بعد ما عربيه كبيره جدا كانت فاصله ما بينهم .
حمزه بنرفزه و نفخ هو ده وقتك . الله يلعنك انت كمان .. ونزل من عربيته . قرب عليه مروان .حمزه بصله وقاله تاهو مننا
مروان ولا يهمك . كل واحد فينا من ناحيه واللى يوصل لحاجه يبلغ التانى . وامر مروان باقي الحراسه تنتشر وتطوق المكان
مع عفاف عفاف لمحت ست وراجل ماشيين في الطريق ومعاهم طفل صغير ولما قربت عليهم عرفتهم رحيمه وجوزها ابراهيم
عفاف لصابر هدي يا صابر هدي مش دي خاله رحيمه وعم ابراهيم جوزها...وندهت عليهم . ياعم ابراهيم . ياعم ابراهيم ونزلت من العربيه بسرعه .مستغربه من وجودهم هنا .
عفاف بشك انتم ايه اللي جابكم هنا ومين اللي معاكم ده.
رحيمه بأرتباك ده .ده . 
عفاف فهمت وقربت عليها . ده ايه . ومالك يا رحيمه متلخبطه ليه .ورينى كده وفتحت عفاف غطاء الطفله واول ما شافتها عرفت انها بنت نورهان على طول ..وتابعت بتساءل .رايحه بيها فين يارحيمه.
رحيمه پخوف رايحه بيها .وقطع ابراهيم كلام رحيمه بسرعه . بص لعفاف بجمود وقال 
ابراهيم معلش يا ست عفاف ده يخصك في ايه.
عفاف بسخريه هو سر ولا ايه يا عم ابراهيم...وتابعت پغضب ..هات البت ديه .
ابراهيم بتصميم ما نقدرش نديها لك دي امانه