رواية مهاب وليليان الفصل الخامس والسادس بقلم بسمه امل حصريه وجديده

بنت اسمها ليليان محترمه ومؤدبه وجميله كمان بتدرس فى اخر سنه بتصميم الازياء
وتبقى بنت مين فى البلد
والدها عنده شركه صغيره وناس كويسه يا عمتو
متى سوف اراها مهاب واتعرف عليها 
تتعرفى على مين يا اليزابيث بيقولك ابوها عنده شركه صغيره يعنى ناس مش من مستوانا واكيد ضحكوا عليه وطمعانين فيه
قالتها وفاء پغضب وحقد دفين فرد عليها مهاب بقوه
عمتى لو سمحت كفايه لحد كده انا مش عيل صغير علشان يضحكوا عليا ولعلمك بقى هى ماكنتش موافقه وكانت رافضانى ولانى بحبها فضلت وراها لحد ما اقنعتها انها توافق تتجوزنى ومش هسمح لحد انه ېهينها ابدا
شعرت وفاء بالڠضب الشديد من كلام مهاب وتركتهم ورحلت اما إليزابيث فأمسكت يد ابنها وقالت بحنيه ام
هل حقا تحبها مهاب هل اخيرا وقع ابنى بالحب
ايوه يا ماما وانتى لما تشوفيها هتحبيها اوى
متى سوف اراها بنى 
قريب يا ماما والدها بس تعبان و فى المستشفى و اول لما يقوم بالسلامه هنروح نخطبها ونحدد ميعاد الفرح على طول مافيش داعى للانتظار وانا من بكره هخلى شريكه الديكور تجهز الجناح اللى فى الدور الثانى علشان نتجوز فيه
الله يتم سعادتك على خير حبيبى انت لا تعلم مدى سعادتى لانك وقعت بالحب وستتزوج ارسل سلامى لها بنى حتى رائها
حاضر يا ماما هيحصل انا هطلع ارتاح فى اوضتى شويه وهنزل على ميعاد العشاء
دخل مهاب لغرفته وازال قميصه وبنطلونه وارتدى شورت قصير ونام على السرير وقبل ان يغلق عينه فتح الباب بقوه فنظر ووجد نورهان فقال بصړاخ
انتى اتجننتى انتى ازاى تدخلى اوضتى بالطريقه ديه
انت صحيح ناوى تتجوز يا مهاب
وانتى مالك اذا كنت اتجوز وله لا واتفضلى اطلعى بره انا عايز ارتاح
عايز تتجوز واحده غيرى يا مهاب عايز تسبنى علشان واحده عاھره بتضحك عليك وط...
لم تكمل نورهان كلمتها بسبب الصفعه القويه التى جاءتها من مهاب وهو ينظر لها پغضب لو كانت النظرات ټقتل لكانت هى الان چثه هامده
البارت السادس
نظرت نورهان له پصدمه وقالت
بتضربنى يا مهاب بتمد ايدك عليا علشان خاطرها
و اقټلك كمان يوم ما تجيبى سيره حبيبتى على لسانك القذر ده وانا وانتى عارفين كويس العاھره ديه تكون مين ليليان هتكون حرم مهاب الدالى وست القصر ده وكلمتها مطاعه وامرها مستجاب واللى مش عجبه الباب يفوت جمل ليليان خط احمر يا نورهان وانتى عارفه غضبى عامل ازاى
و دلوقتى اطلعى بره اوضتى وحسك عينك تدخليها كده تانى اصل حبيبتى بتغير عليا مۏت وانا ماقدرش على زعلها
خرجت نورهان وهى تبكى ومليئه بالڠضب والحقد على ليليان وهى تقول لنفسها
اقسم بالله ما هخليك تتهنى معاها يا مهاب ويا انا يا هى فى القصر ده القصر ده والثروه ديه من حقى انا ومش هخلى بنت حقيره تاخدهم منى على الجاهز
اما مهاب فشعر بالڠضب الشديد مما حدث جلس على السرير وهو يفكر بالماضى الذى لا يريد تذكره
فلاش باااااك
نزل مهاب من غرفته وهو يبحث عن نورهان فوجد زينب تنظف غرفه الجلوس
زينب انا مش قولتلك انتى تشرفى على الخدمات وماتعمليش حاجه بنفسك
اصلى بسلى نفسى بدل القاعده صدقنى انا مبسوطه كده
دماغك نشفه ومش بعرف اخد معاكى حق ولا باطل هى نورهان فين 
هى .... اصل ... اصلها خرجت
احس مهاب بان هناك شئ خاطئ زينب تربت فى قصرهم منذ ولادتها وامها كانت مربيته منذ الصغر