رواية مهاب وليليان الفصل السابع والثامن والتاسع بقلم بسمه امل حصريه وجديده

بندم
انا اسف بس والله كان ڠصب عنى حط نفسك مكانى لو لقيت واحد خارج من اوضه حبيبتك وانت ماتعرفش عنه حاجه هتعمل ايه 
انا مقدر موقفك بس برده المفروض قبل ما تاخد موقف تعرف وتسأل الاول على العموم هى هتكون كويسه باذن الله بس ياريت ماتجبش اقدامها سيره اى حاجه من اللى انا حاكيتها 
استاذ جمال بجد احنا اسفين على اللى حصل احنا كنا جاين ناخذ ليليان للقصر علشان تشوف الجناح اللى هيسكونوا فيه بعد الجواز وعمى محمود يعرف بده 
قالها على بهدوء 
مافيش مشكله بس تفوق وتجهز وتروح معاكم بس انا هاجى معاها مايصحش تروح لوحدها 
انت تشرف طبعا بس هى هتكون كويس يعنى تنزل وهى كده  
هى اصلا مش هتفتكر حاجه لما بيغمى عليها بتفوق مش فاكره ايه اللى حصل قبلها رحنا لكذا دكتور محدش عارف ليه ده بيحصل بس كلهم بيقولوا ان ديه طريقه عقلها انه يحميها من الضغوط اللى اتعرضت ليها 
ابيه جمال ليليان فاقت تعالا بسرعه
قالت مريم فأسرع جمال لها وجلس بجانبها وامسك يدها بحنيه 
عامله ايه دلوقتى يا لولو 
جمال ! هو ايه اللى حصل 
ولا حاجه يا قلبى اغمى عليكى تقريبا من السعاده لما شوفتى وشى اللى زى القمر ده 
ضحكت ليليان ونظرت للباب لتجد مهاب يقف هناك فجلست بسرعه 
مهاب انت جيت امتى وبتعمل ايه هنا 
كان مهاب ينظر لها بندم لانه سبب حالتها كان سيرد عليها لكن جمال اسرع بالرد 
مهاب كان جاى ياخدك تشوفى الجناح اللى هتتجوز فيه وانا كمان هاجى معاكم يلا قوم اجهزى بسرعه واحنا قاعدين بره 
خرج الاثنين واغلق جمال الباب خلفه وقال لهم 
ياريت بلاش نجيب اى سيره عن اللى حصل اقدامها 
وناوى تفسر شكلكم اللى اتبهدل ده ازاى انا مش عارف هى ازاى ماخدتش بالها 
ممكن نقولها اننا كنا بنهزر مع بعض 
قال مهاب فرد على بضحك 
اه هزار بوابين 
ضربه مهاب خلف راسه من غيظه منه وضحك جمال و مريم عليهم ثم ذهبت مريم لترتدى ملابسها
بعد القليل من الوقت خرجت ليليان من غرفتها ترتدى طقم بسيط
انا جاهزه ايه ده ايه اللى حصل ليكم انتم الاثنين 
ولا حاجه يا لولو انا و مهاب كنا بنهزر مع بعض انتى عارفه الشباب بقى وهزارهم 
كده بتهزروا اومال لو كنتم بتتكلموا جد كنتم عملتم ايه 
كانوا عملوا بسبوسه 
نظر الجميع لعلى بغيظ فقالت مريم 
هو احنا المفروض نضحك طيب وله ايه 
مريم عيب مهما كان ده اكبر منك ومش معنى ان دمه تقيل اننا نقوله كده 
قالها مهاب وهو يكتم ضحكته على منظر صديقه فقالت مريم باستفزاز 
عندك حق انا اسفه يا ابيه على 
نننننننعم مين ده اللى ابيه 
انت طبعا انت برده فى مقام اخويا الكبير 
لا انا مش اخوكى قوليلى يا على يا علوه يا علعل
ننننعم علعل
قالت مريم پصدمه و ضحك الجميع بشده حتى قال جمال 
كده احنا مش هنخلص النهارده خلينا ننزل ولما نرجع نشوف موضوع هى هتقولك ايه ليليان هى ماما عارفه انكم نازلين 
انا كلمت عمى محمود قبل ما اجى قالى انهم فى مشوار مهم وان البنات هتكون فى البيت وهيشوفنا لما نرجعهم البيت 
حلو اوى هما اصلا لسه مايعرفوش انى رجعت من السفر هتكون مفاجأه ليهم 
نزل الجميع وركبت