رواية أنت نوري الفصل الرابع بقلم ساره بركات حصريه وجديده
الكليه وأهو نبقى أصحاب ونحكى أنا وإنتى لبعض عن يومنا كل يوم
مليكه بفرحه ماشى.
بدأت تحكيلها عن يومها فى الكليه وماتكلمتش عن إنها إتقابلت مع سيف....
فى المساء
رقيه وتوتا توتا فرغت الحدوته حلوه ولا ملتوته
مليكه بصوت طفولى حلوه.
باستها من راسها وغطتها ولسه هتخرج...
مليكه أنا بحبك يا روكا.
رقيه بإبتسامه وهى بتبصلها وأنا كمان ياقلب روكا يلا نامى عشان المدرسه.
خرجت من الأوضه وراحت لأوضتها...قعدت على السرير وبتفكر فى إللى حصل فى يومها .. لحد ماجات لحظة لما عيون سيف جات فى عيونها مكانتش قادره تفسر ليه قلبها بيدق بطريقه سريعه كده لما بتبقى معاه...كانت مخنوقه جدا وحاسه إنها بتخون أحمد لمجرد التفكير فى سيف ده غير إحساسها بالذنب إنها بتكذب عليهم كلهم من البدايه..طلعت موبايلها وبدأت تتصل بيه...
رقيه بصوت مخڼوق إزيك
أحمد بإستغراب صوتك ماله
رقيه مخنوقه.
أحمد حد مزعلك فى الشغل
بدأت دموعها تنزل فى صمت...
أحمد روكا إنتى معايا
رقيه بصوت متحشرج أنا عايزه أرجع مش حابه الغربه.
أحمد إنتى محسسانى إنك أول مره تسافرى يا رقيه وبعدين هانت ياحبيبتى دى آخر سنه.
رقيه عايزه أرجع المنصوره.
رقيه مش وقته كلام حب يا أحمد أنا مخنوقه حاسه إنى متلغبطه حاسه إنى بعمل حاجه غلط.
أحمد بإستغراب إنتى متلغبطه وحاجه غلط هو فى إيه يا رقيه إنتى عمرك ماكنتى كده وبعدين فين روكا إللى بتضحك وبتهزر دايما.
إتنهدت بصعوبه وبدأت تتكلم....
رقيه مش عارفه حاسه إن فى حمل تقيل على أكتافى.
سكت لإنه مقالهاش..
رقيه بضيق اه صحيح بمناسبة الموضوع ده إنت إزاى تقول لبابا إنها هتبقى بعد شهر
أحمد بتوتر ماهو يعنى أنا كنت حابب أعملهالك مفاجأه.
رقيه طب ليه تقول 3 شهور ماكنت تقول شهر على الأقل أعمل حسابى.
أحمد تعملى حسابك فى إيه مش فاهم
رقيه بإرتباك هاه قصدى مافيش بص ... هو أنا يعنى أقصد أعرف الست إللى بشتغل عندها هنا عشان أستأذنها خاېفه متوافقش أسافر.
رقيه ودموعها بتنزل فى صمت صح عندك حق.
أحمد بقولك إيه إقفلى بقا عشان فى زباين دخلوا الكافيه.
رقيه طيب.
أحمد يلا سلام.
قفل المكالمه من غير مايستنى رد منها...إتنهدت بصعوبه وبدأت ټعيط بكثره ... لأول مره تحس إنها فى متاهه ودوامه مش هتخلص .. من جهه محپوسه فى القصر وحاسه إنها لو عملت حركه واحده كذبها هيتكشف ... ومن جهه محپوسه فى دوامة أحمد وقراراته المتسرعه وخاصة إنها جارته حب طفولته وحاطط عيونه عليها من صغرها...نامت ودموعها فى عيونها....
كانت قاعده معاهم بتاكل فى صمت وبالها مشغول فى إللى بيحصل حواليها...لحد ماقطع تفكيرها صوته...
سيف وهو مش بيبصلها وبيقوم من مكانه إعملى حسابك أنا ومليكه رايحين عيد ميلاد النهارده وإنتى هتيجى معاها.
سابهم وخرج من القصر...مليكه سابت الأكل وراحتلها..
مليكه بفرحه بابا هياخدنى معاه عيد ميلاد.
رقيه بإبتسامه خفيفه أيوه.
فضلت تتنطط فى مكانها...
مليكه بفرحه بابا بيحبنى.
رقيه بإبتسامه سلامتك.
خرجت من القصر وركبت العربيه مع السواق بتاعها...فضلت قاعده فى مكانها سرحانه ومش عارفه تعمل إيه قطع تفكيرها صوتها...
رجاء آنسه رقيه.
رقيه بإستيعاب وهى بتبصلها هاه
رقيه اه الحمدلله.
قامت من مكانها وقعدت فى الصالون
